O spektaklu
Debiutancka opera Ludwiga van Beethovena okazała się ostatnim jego dziełem w tym gatunku. O dziwo, mimo zmagań kompozytora z materią tej synkretycznej sztuki, weszła do kanonu operowego jako dzieło dojrzałe. Do 1805, roku premiery Fidelia, Beethoven pracował w pocie, stawiając czoła oporowi materii. Droga po zwycięstwo wiodła przez nieprzebyte ścieżki, kompozytor zmieniał ilość aktów, kreślił libretto, oddawał je do rewizji, usuwał całe partie, dopisywał gdzie indziej. Marzył też, by dzieło nosiło tytuł Leonora. Choć to w powszechnym mniemaniu opera rewolucyjna, sławiąca wolność i braterstwo, to rewolucji jako takiej w niej niewiele. Przedziwne dzieło największego symfonika wśród kompozytorów operowych jest jednak znakiem swych czasów — klimatu politycznego epoki napoleońskiej i przemian w muzyce, za które jednym z głównych odpowiedzialnych jest sam Beethoven.
