O spektaklu
"Ta ostatnia opera Mozarta, który zmarł niestety zaledwie kilka tygodni po jej premierze, jak każde wielkie dzieło kryje w sobie niezmierzone pokłady możliwych interpretacji. To dzięki nim od ponad 225 lat nie schodzi z operowych scen, gdzie Czarodziejski flet wciąż ubierany jest w nowe inscenizacje. Wydaje się przy tym, że niezależnie od wizji reżysera, w tej operze nieustannie działa prawdziwie magiczna moc - moc muzyki. Muzyczne dźwięki fletu i dzwonków pomagają bohaterom, ale cała opera to przecież jedna wielka szkatułka wypełniona czarodziejską muzyką Mozarta. Jak poczuć jej działanie? To bardzo proste. Wystarczy usiąść wygodnie i otworzyć swoje uszy. Na przykład teraz".
Obsada
* - gościnnie
Streszczenie libretta
Opowieść kształtuje się mniej więcej tak: oto książę Tamino unika śmierci od kłów strasznego węża i zostaje ocalony przez trzy służące Królowej Nocy. Królowa prosi go w zamian o pomoc w uwolnieniu córki, Paminy, którą porwał zły i groźny czarownik, Sarastro. Tamino godzi się na niebezpieczną wyprawę, bo tak każe mu serce: wystarczył sam obrazek królewny, żeby książę zakochał się po uszy. Królowa Nocy wyznacza na przewodnika ptasznika Papagena, który zajmuje się ptakami, ceni proste życie, lubi jeść, pić i żartować, jest strasznym gadułą, a przy tym nie grzeszy odwagą. Bohaterowie otrzymują od Królowej Nocy magiczne podarki, które mają im pomóc w odzyskaniu Paminy: Papageno dostaje czarodziejskie dzwonki, a Tamino - czarodziejski flet.
Towarzysze ruszają w poszukiwaniu siedziby Sarastra. Gubią się jednak w lesie, tracą z oczu, co sprawia, że tchórzliwy Papageno pierwszy dociera do uwięzionej Paminy. Przy odrobinie szczęścia i z pomocą magicznych dzwonków ucieka z nią z zamku. Tymczasem Tamino przypadkiem poznaje mędrca. W rozmowie okazuje się, że sytuacja Paminy jest zupełnie inna niż się wydawało. Sarastro wcale nie jest zły, a to Królowa Nocy jest niebezpieczna i żądna władzy nad światem, do czego chce wykorzystać swoją córkę. Sarastro ma dobre intencje i chce uchronić Paminę przed zagrożeniem ze strony matki. Czy Tamino może wierzyć mędrcowi? Jedno jest pewne: Sarastro to potężny czarownik. Jego słudzy udaremniają ucieczkę Papagena i Paminy, sprowadzają ich przed oblicze Sarastra. Trafia tam także Tamino, który spostrzega, że mędrzec, z którym wcześniej rozmawiał, to... przebrany dla niepoznaki czarownik! Nie ma to jednak znaczenia, bo zakochany Tamino dostrzega Paminę, która z miejsca odwzajemnia jego uczucie. Ukochani padają sobie w ramiona. Okazuje się przy tym, że Sarastro nie ma nic przeciwko ich miłości, nie gniewa się, rzeczywiście, to inna osoba niż opowiadała Królowa Nocy!
Sarastro godzi się na związek Tamina i Paminy, ale oznajmia, że muszą przejść szereg prób, by móc być razem na zawsze. Szczególnie trudne zadania stoją przed Taminem, jednak książę, z pomocą czarodziejskiego fletu, wychodzi z nich zwycięsko. Pamina jest w równie ciężkiej sytuacji: oto odnajduje ją Królowa Nocy, która domaga się od córki zabicia Sarastra! Tak się nie dzieje - Pamina sprzeciwia się matce i razem z Taminem przechodzą ostatnie próby ognia i wody. Dzięki temu moc Królowej Nocy słabnie, Sarastro pokonuje ją i odsyła w ciemność. A Papageno? Jemu nie udaje się przejść wskazanych prób, ale czarodziej lituje się nad biednym ptasznikiem i pozwala mu spotkać poszukiwaną od dawna miłość. Śliczna Papagena i Papageno pasują do siebie jak dwie połówki jabłka. I tak oto zło zostaje pokonane, Papageno i Papagena znajdują szczęście w miłości, a Tamino i Pamina dodatkowo zyskują mądrość.
