O spektaklu
Antonín Dvořák (1841-1904) Koncert wiolonczelowy h-moll op. 104
Koncert został napisany w latach 1894-1895, podczas pobytu kompozytora w Stanach Zjednoczonych. Swój ostatni koncert solowy kompozytor zadedykował przyjacielowi, wiolonczeliście Hanušowi Wihanowi, lecz wykonał go po raz pierwszy angielski wiolonczelista Leo Stern. Dzieło stanowi symboliczne podsumowanie twórczości Dvořáka, stąd liczne nawiązania do oper, pieśni, a także symfonii jego autorstwa - szczególnie do Z Nowego Świata. Koncert jest zbudowany z trzech części: I Allegro; II Adagio, ma non troppo; III Finale: Allegro moderato - Andante - Allegro vivo. Pierwsza część posiada swobodną budowę. Kompozytor wprowadza cztery tematy, z których dwa główne są eksponowane dwukrotnie: przez orkiestrę oraz wiolonczelę solo. Druga część stanowi intymny i liryczny pomost prowadzący dramatycznymi motywami do finału. Usłyszmy w nim trzy tematy: główny należy do wiolonczeli solo. Wróci również główny temat części Allegro oraz drugi temat z Adagio. Co ciekawe, usłyszawszy Koncert Wiolonczelowy Johannes Brahms miał powiedzieć: Gdybym wiedział, że wiolonczela jest zdolna do takich rzeczy, sam bym napisał ten koncert.
Francis Poulenc (1899-163) Stabat Mater
Pierwsze wykonanie miało miejsce na festiwalu w Strasburgu w 1951 roku. Kompozytor zadedykował ten utwór swojemu przyjacielowi - artyście Christianowi Bérardowi. Poulenc w swoim dziele sięga do tradycji średniowiecznych, opracowując sekwencję na sopran solo, chór i orkiestrę symfoniczną. Poszczególne wersy sekwencji stanowią kolejne części dzieła, a pełną dramatyzmu treść oddają potężne głosy chóru oraz przejmująca partia sopranowa, którą w Wielki Czwartek dla publiczności wykona solistka Opery Wrocławskiej, Joanna Zawartko.
Obsada
* - gościnnie
